Hayatın karmaşası içinde kaybolup gidiyordu. Artık yaşamın sevinç veren yanlarını görmüyor , karanlığa hapsolmuş bir yaşam sürüyordu. Ona çokça acı veren geçmişi , şimdiyi yaşamasına engel oluyordu. Aklından çıkaramadığı , ruhunu büsbütün ele geçirmiş olan birtakım olaylar hayatını alt üst etmişti. Unutmalıydı. Belki de bir hafıza kaybı tüm sorunu çözebilirdi. Güçlükle ayağa kalktı. Kapıya yöneldi. Günlerdir çıkmadığı odasından şimdi çıkma cesareti kendisinde vuku bulmuştu. Gözlerini odanın çevresinde gezdirdi. Baktığı her köşe beyninde farklı bir anı belirmesine sebep oluyor , bu anıların her biri tüm hücrelerini ele geçiriyordu. Gözü yatağının karşısındaki duvarda asılı olan tabloya takıldı. Bu tablo 7 -8 yaşlarında çizmiş olduğu bir aile tablosuydu. O zamana dönüp bu resmi çizerken ne kadar da müsterih olduğunu hatırladı. Bir an için yüzünde tebessüm belirdi. Günler sonra o donuk suratının yerini acı da olsa bir tebessüme bırakmıştı. Acı bir tebessümdü. Çünkü o tablodan...
